- Acı varsa Şiir de vardır -

Bu günlerde şiir yazamıyorum. Zaten uzun zaman sonra ilk defa yazmanın mutluluğunu yaşıyordum ki yine gitti  bütün ilhamım. Buna sevinmeli miyim bilmiyorum. Şunu fark ettim ki acı çektiğim zamanlarda şiir yazabiliyorum. Acı çekmemek güzel ama o acının bünyeye verdiği hazla bir şeyler karalamakta ayrı bir mutluluk yahu :) Yine geldik aynı yere.. Acıya olan bağlılık ! Bunlar kötü şeyler. En iyisi zamana bırakmak. Hadi bakalım...  

Ruh Hali İşte

Bilinmezliğin yığıldığı bir anda geceye enjekte edilen kokunda boğulamamanın suküneti kemiriyor gülüşlerimi. Lime lime aşkların tükürdüğü yollar,delik deşik hüznün kefeniyle kaplı. Mahzende sakladığım hatıralar bıkkın,öfkeli..


(Alıntı) 

Ben Seversem Sen Bahanesin

Bazen acı çekmeyi kendimize öyle bir hobi olarak benimseriz ki çoğu zaman ne için üzülüp bunalıma girdiğimizi anlamayız bile. Bunun nedenini çok düşünür oldum son zamanlarda. Galiba güzel bir fikrim var bu konuda artık. Gönül işleriyle alakalı bir hüzünse bu eğer ya platonik aşklardan,ya imkansızı istemekten, yada büyük bir ihanetten geçer bunun nedeni. Ama bunlardan hariç öyle bir şey var ki içler acısı bir durumdur. Acı çekmeye alışınca insan ne için yada kimin için acı çektiği hiç önemli değildir. Sırf acı çekmek için birisinin aşkına aşık oluruz. O kişinin çok büyük bir rolü yoktur bu mevzuda. Sadece ortak anılar ve geçmiş olsun hatta bunlar da olmasın arada hoşnut bir muhabbet olsun yeter. Onun aşkına aşık olup acı çekmeyi yeğleriz. Bazen güzeldir bu. Sigaraya olan bağımlılık gibidir. İstersek bırakabileceğimizi biliriz fakat bırakmak istemeyiz. Tutkudur. Güzeldir. Candır. Ama çok yıpratır. En iyisi mi ondan bir an önce kurtulmak gerekir. Hayat güzel,yaşamak güzel. Ne gerek var böyle şeylere dimi.. :)

Gönlüm Kokunun Menziline Girmesin

Gönlüm, kokunun menziline girmeye dursun ! 
Bir aşk gelir ki hiç bitmez sanarım.
Bütün acıları,sancıları unutturur da,
Yanar yanar küllerimden yeniden doğarım...

- Hüzünbaz Sevişmeler -

Belli başlı anıları yada anları hatırlatan bir şarkı duyduğumda uzun zamandır içim sızlamıyordu. Bugün ne bu duygusallık bilmiyorum ama içimin sızlaması bir kenara dursun, burnumun direği sızladı resmen. Nasıl bir acı rüzgarıydı o. Burnum sızlayınca anlıyorum ki fena bir ağlamak geliyor. Sinirli halim duygusala döndü nedense. Hala sinirliyim gerçi o ayrı ama bir duygusallık var yani hissediyorum. 


Söyleyecek ne bir sözüm ne de haykıracak bir sitemim kaldı artık. Kendi içimde yaşadığım Hüzünbaz Sevişmeler var sadece. O nasıl bir tabir oldu bende anlamadım ama çıktı işte bir yerlerden. Bu ara çok edebiyatım geliyor engel olamıyorum adeta.. Yazdıklarımın hiç bir anlamı olmasa bile deli gibi yazasım var sadece. İnsanlara o kadar çok laf anlattım ki kendimi çok ihmal ettim. Ben o anlattıklarımı kendime anlatıp acımı da,hüznümü de,melankoli duygumu da içimde yaşayacağım artık. Tamam artık mutlu olmak zamanıdır ama melankolinin de yeri başka be... 

- Gölge etme başka ihsan istemem -

Unutmak zorunda olduğum kişileri, unutmak istemesem asla unutamam. Hayatımda yediğim en büyük kazığı atmış olsa bile. İçimden gelmesi lazım gerçekten. Hiç bir umudum,hiç bir lafım kalmamış olması lazım. İçimde ona haykırdığım sitemler olmaması lazım. Hepsinden vazgeçmiş olmam lazım. Ama bunlar lafta değil gerçekten içimden geliyor olması lazım. Kimler ve neler için başardım bunu bugüne kadar. Gerçi bu derece hayatımdan çıkartmam gereken çok fazla kişi olmadı. Çok fazla kim tutamadığım için hep affettim. Bazen mesafemi korudum bazen koruyamadım. Ama yine de hayatımda fazla etkileri olmayan insanlardı bunlar. Ama yıllardır tanıyıp,tüm inancımla bağlandığım birisi beni hüsrana uğrattığı zaman unutmak,silmek gerçekten çok zor oluyor. Her şeyden önce kabullenemiyorum,hazmedemiyorum. Duygu patlamaları yaşıyorum,içime atıyorum,pesimist oluyorum. Ama bu günlerde öyle bir hale geldim ki içimde sinirden başka bir duygu taşıyamıyorum kolay kolay. Öyle bir sinirliyim ki.. Duygularım geçti,sinirim de geçecek. Geriye bir tek sen kalıyorsun geçmesi gereken. Uyanmam lazım bu düşten. Evet unutmam lazım biliyorum ama dediğim gibi henüz içimden gelmiyor. Ama çok az kaldı inan. 


Özlemeyeceğim seni. İnan bana özleteceğim özlendiğini bildiğin günleri ! 

"Düş"

Bir düşüm vardı düşüncelerimden taşıp gönlüme kadar uzanan. Düşünmek bile yeterken kalpte hissetmek bir başka olmuştu. Hisler yalan olamazdı ki.. Düşüncelerden düşlere derken aklımı,kalbimi,her zerreyi doldurdu. Belki yanlıştı,saçmaydı,imkansızdı ama oldu. Olmaması için uğraştıkça daha da çok oldu. Hayatımın her yerinde varken başka türlüsü çok çok zordu. Unutmak için her şeyden vazgeçmem gerekirdi. Hayatımda ki her yerden silmem gerekirdi. Bunu yapacak ne gücüm var ne isteğim. Ama öyle de böyle de olmuyor. Hiç bir türlü olmuyor. Kendi kendimi bitirmekten başka hiç bir şey olmuyor. Acıtıyor,kanatıyor,bitiriyor,tüketiyor. Bitsin bu kabus. Bitsin her şey. Artık ne olur bitsin !