Hüzünlü bitirdin sevda öykümü,
Olur-olmaz gelip, bölme uykumu.
Ben sende kaybettim bütün duygumu,
İstersen kalbimi hiç geri verme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
Seversin sanarak, sevmiştim seni,
Bir tek gün sevgili bilmedin beni.
Pamuk yastığıma koyma dikeni,
Gülistan olsam da gülümü derme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
Beni benden aldın, yitirdim özü,
İstemem görmeyi artık o yüzü.
Zaten habersizce çaldın gündüzü,
Ömrüme kastedip, defterim dürme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
“Seni seviyorum! ” diye bağırdım,
Güvenme dediler, sanki sağırdım.
Neden gelirsin ki, ben mi çağırdım?
Uzak dur, saçını yoluma serme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
Ağzından çıkmadı sevgi kelamı,
Sevene çok gördün bir tek selamı.
Bilmeden elimle buldum belamı,
Merhemin olsa da yarama sürme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
Son sözüm bunlardır sana hâsılı;
Gerilerde kaldı sevda fasılı.
Sanma ki duvarda resmin asılı,
Sen de yırt resmimi, bir daha görme,
Beni rahat bırak, rüyama girme!
Mustafa Türkmen - Alıntıdır.
