Öyle bir hale düştüm ki, ne önümü görebiliyorum ne gerimi. Şuan da sıkışıp kalmış gibiyim. Hayat üstüme üstüme geliyor ama ben güçlü durmak zorundayım. Mutsuz değilim, hakkım var. Ama mutlu muyum onu bilmiyorum. Mutlu değilim diyerek hem hayata, hem kendime hemde sevdiklerime bu nankörlüğü yapamam. Allah yukarda, mutsuz değilim. Ama bi'şeyler eksik. Olduğum kişi, ne kadar değişmiş olursa olsun eksik gibi. Değiştim evet, eminim. Ama ne eksik ? Nedir bu içteki boşluk ?
Sıkıntılarımı anlatayım bu arada. Güvendiğim ve umursadığım çok az insan kaldı. Onların dışında kim olursa olsun söyledikleri bir kulağımdan girip, diğerinden çıkıyor. Dedikleri kesinlikle yalan bana göre. Yaptıkları samimiyetsiz. Arkamdan konuştuklarına eminim. Benim iyiliğimi istiyorlarsa, kesin kendi çıkarları vardır. Evet insanlar hakkındaki düşüncelerim bunlar. Bide sevdiklerimi anlatayım. Dibine kadar yanlarında olmak istiyorum artık. Gerçek olduklarına inanmak istiyorum. Onları telaşla yaşamak istemiyorum. Mutsu-zum dediğinde, cümlesini yanımda tamamlasın istiyorum. Mutlu-yum dediğimde, yanında gülmek istiyorum. Şu gün buluşulacak dediğinde, ben değil de bi kere o arasın istiyorum. Neyse birinden o konuda şikayetçiyim ama onu da öyle kabullendim. Üstüne gitmek bu saatten sonra beni bitirir. Ama güven versinler istiyorum. Arkamdan konuşmuyorlar demek istiyorum. Sevdiklerim ve diğer insanlar arasında bariz bir fark olsun istiyorum. Dertleri derdim, derdim dertleri olsun istiyorum. Yapan da var yapmayanda. Of ne biliyim. Ben olması istendiği gibi bi insan olmaya hazırım onlar için. Yeter ki görsünler istiyorum. İşte o zaman üstüme düşeni yapmazsam, ömrümün sonuna kadar mutsuzluktan gebermeye terk edileyim, koymaz o zaman. Neyse uzar gider bu, uyku vaktidir.
_______________
Bir adamın anında mutlu olmayan bir kadın neden mutluluğu başka bir adamın yanında arasın ki ? Eğer gerçekten kafesten kurtulmak istiyorsa ve özgürlüğü arıyorsa, neden öbür adamın yanına gidiyor ?
İnsan aşk için değil, sevdikleri için ölsün. İşte hayat o zaman hayat !
