Çok tuhaf tam 1 ay önce bu saatlerde, aynı masada daha farklı şeyler yazıyordum. Çok kırılmıştım. Nasıl sevdim ki seni ben böyle, her şeye razı geliyorum ? Nasıl sevdim böyle ki, ayaklarım bile beynime aldırış etmeden, beni sana getiriyor ? Hiç bir uzvum beynimi dinlemez oldu sayende. Vücudumu bile düşman ettin bana.Gerçi beynimin sesini hala duyuyorum. Kaybolan çığlıklarıyla, kalbime direnmeye çalışıyor umutsuzca. Olmaz ki diyor. Yeter, bitsin artık, vazgeç ondan. Umut zaten yoktu, artık hiçbir şey yok diyor. Ama ben geçtim ki zaten her şeyi. Aşkı falan geçtim, olamazsın biliyorum. Dedim ya rafa kaldırdım duygularımı.. Ama vazgeçemediğim bir şey var. Çok acıtan bir şey.
"Boş versene biz aşık olmayalım birbirimize. Konsere gidelim biz , maça gidelim,uçurtma uçuralım yada kumsalda uzanıp deli gibi içelim. Gece yıldızlara bakalım mesela. Bisikletle gezerken yağmur yağsın sırılsıklam olalım...Benimle kek yap, balık tutalım tekrar denize atalım.Boş ver aşık olmayalım biz,aşk korkutucu. Beraber eğlenelim en iyisi ... "Ama hep benimle uyu"...(alıntıdır)
Eğlenemeyiz artık beraber. Tamam,ona da razıyım. Ama ne olur, hep benimle uyu !
