"...kelimeden önce de yalnızlık vardı ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık... kelimenin bittiği yerden başladı. kelimeler, yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık, kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu."
(bkz: tutunamayanlar)
"...onu sizlere anlatmaya çalışmamın nedeni, onu unutmak istemiyor olmam. insanın dostunu unutması çok acı bir şey. herkesin dostu olmaz. eğer dostumu unutursam, rakamlardan başka bir şeyle ilgilenmeyen büyüklere benzerim."
(bkz: küçük prens)
