Daha iyiyiz biz yan yana.

Kış geldi yine. Soğuk günler bizi bekliyor. Nasıl ısıtacaksın ellerini? Moraracaklar yine soğukta. Benim ellerim hep sıcak hala, biliyorum o yüzden. Üşüyordur ellerin. Bi de bir haberim var sana. Şan mülatını geçtim. 600 kişi içinden ilk 15'e girdim. Koloratur sopranoymuşum, çok komik dimi? Sen piyanonun başında olmadıktan sonra neye yarayacak şarkı söylemem bilmiyorum ki? Ha bide midem yanmıyor artık, düzeldi sonunda. Diğer hastalığım vardı ya, o da düzeldi. Çok düzeldim ben, hiç olmadığım kadar. Ama sen görmüyorsun bunları. Deli gibi mutlu olupta, telefonu bir hışımla elime alıp -sana haber vermek için- dehşete düşüyorum bir anda. Korkunç bir kabus gibi. Sonra diyorum ki çok mu duygusal düşünüyorum? Kafamı karıştırıp uzaklaştırıyorum bu düşünceleri, baya idare ediyorum öyle. Ama muhallebi bile yapamaz oldum. Film izleyemez, müzik dinleyemez oldum. Alışıyorum alışmasına. Ne kadar alışmak denirse işte.. Alışıl değilim ki senle 1 haftadan fazla konuşmamaya. Alışamıyorum ki. Her yeni günü kapatamıyorum senle konuşmadan. Zamanında o kadar çok konuşmuşuz ki, hala malzeme çıkıyor bana yeni sohbetler için. Yokluğunu hissettirmiyorlar sağolsunlar. Ama saygı göstereceğim. Belki de hayatımda ilk defa, köpek gibi canım yansa da yapacağım bunu. Seni hayal kırıklığına uğratmayacağım.

-Bilemezsin nasıldır sana iradeli davranmak-

Bileme de zaten.

Hiç bilme.

İyi geceler diğer yarım, ruhuna iyi bak.