Sil baştan (Ama nolur bu sefer !)

Ben bugün çok kırıldım. Bir kere ölünce bir daha ölmem sandım hep. Her defasında da öldüm. Neden peki ? Nasıl bir yapıya sahibim ki böyle oluyor ? Çok üzdüler beni. Çok kırdılar. Hepsinden nefret ediyorum. En başında yapmam gereken şeyleri yapsaydım bunlar olmazdı. Her defasında moralimi bozmalarına izin verdim. Çünkü hep kendim gibi sandım onları. Bunca şeyi paylaştığım insanlar beni bu kadar üzemezler diyordum. Çünkü ben üzemezdim. O zaman yokluk benim bu insanlar için büründüğüm son kimlik olsun ! 

Güle güle hüzün,
Arkana bakmadan git,
Bir daha uğrama bana,
Beni öldü bil..
Küllerimden var olmaya,
Ruhu kederden arındırmaya,
Hayatı doya doya yaşamaya geldim...


Sunshine of the spotless minds !