Çok değiştik aslında.. Hayat bize resmen acılar verip, üstü kalsın dedi. Büyüdük,olgunlaştık,canımız yandı,ağladık,sızladık,bir daha yaşayamayacağız sandık belki de. Ama yaşıyoruz işte hala. Her acının bir nedeni vardır ya, gerçekten de öyle. Üstümüzden tüm anılarla dolu kimliğimizi alıp, acılarla dolu yerlere götürür bazı şeyler. Zordur. Çok zordur.
Bazen zor gelen şeyin ne olduğunu bile fark edemeyiz. Sadece zordur. O acıları yaşayıp yaşamamak istediğini bile bilemezsin. Hangisinin daha fazla acı verdiğini yada hangisini yaşamanın daha umut dolu olduğunu. Kahrolursun ama bilemezsin. Seçtiğin hayatı yaşar, seçtiğin acıyı duyar ama hiç bir zaman seçtiğin çözümü uygulayamazsın. Yüzeysel olur belki, evet ama en ufak bir darbede hemen açılır yaran. Derinleşir. Bastırdığın tüm duygular yüzeye çıkar. Bununla da kalmaz yarana tuz basarlar. Böyle sürüp gider işte. He tabi, arada mutluluklar elbet vardır. Ama biteceğini bildiğini düşünmek bile bitmesi için geçerli bir durumdur.
Kaçırırsın hayatı..
