Yaşamlar bir düş kadar sahte,
Düşler bir umut kadar yakın,
Umutlar bir dünya kadar büyük,
Dünya ise durmuş dönmüyor artık.
Durup gökyüzünü izliyorum her gece,
Yıldızlar birlik olmuş,dans ediyorlar fikrimce,
Ay bu güzelliklere şaşırmış bakıyor,
Yıldızlara ışık vereni unutanlara gülercesine..
Ay kendisini en parlak sanıyor,
Alev gibi yanan koca devi unutuyor.
Hüzünlü bulut bile bunun farkına varmış,
Hayat oyununu kuranı unutanlara ağlıyor.
Zamanı gelince çiçekler açıyorlar..
Susuz kalınca çaresiz,nasıl da soluyorlar..
Hayatta nefes alıp,havayı soluyanlar,
Solacakları günü unutup,karanlığa gidiyorlar..
Çıktığımız basamaklar teker teker kırılıyor,
Tepede ölüm bize bakıp kararsızca gülümsüyor,
Ruh bedenden ayrılacak sabırsızca bekliyor,
Ne çabuk, ne yavaş hayat böyle ilerliyor.
Dört mevsim adeta yaşamı andırıyor,
Doğum ile ölüm arasındaki ince çizgiyi anlatıyor.
Yeni sene kış ile başlayıp yaz ile bitsede,
Hayat denen sahne sonbaharla kapanıyor! !
Rose'
