17 Ağustos 2011 Çarşamba

Gölge Oyunu**

Hayatımda yokken bile hayatımın içine edebilen insanlar var. Peki suçlu onlar mı ? Tabi ki hayır. 
Yaraların kanar, dokunurken tenine hatıralar.
Her acıda hayata, kadere söversin.
O adam/kadın vardı ya, yüreğine basıp geçen ilk (son) göz ağrın,
O değil suçlusu herşeyin, sensin.

Ali Babahan benim yerime konuşsun bugün.Zaten bu ara hep alıntı hep alıntı.Yazamıyorum!



Sonunda benliğimden/yalanlardan kurtuldum.
Öylece buldum sonsuz uyumu.
Ne mutlululuk var, ne mutsuzluk,
Gördüğüm herşey gölge oyunu.


Gözlerim gerçeği gizler,
Var sandığım yokmuş meğer.
Dedim, bir hayal için bu ne keder?
Aptallıkmış bunun adı.