Melankoli tamam,Pesimistlik tamam,Bunalım tamam ama Bedevilik zor be !

Daha melankoli nedir pesimist nedir diye bilmiyorken bile olmuşumdur onlardan :) Kendimi bildim bileli neşenin, mutluluğun bir köşesinde hep oldu bunalım modum. O kadar alıştım ki acı çekmeye hobim oldu artık. Kendimi öyle kabul ettim ve acının verdiği hazzı yaşamaya başladım. Tamam iyi bir şey değil biliyorum ama arada lazım oluyor. Neyse bunları göğüsledim falan ama şu bedevilik yok mu ? Deli oluyorum,sinirden kuduruyorum yahu ! Ulan tamam çekim yasası dedik,secret dedik,onu dedik,bunu dedikte bu kadar da olmaz ki. Geçenlerde bir gün başıma öyle şeyler geldi ki , eminim çölde kutup ayısına rastlayan bedevi bile daha şanslıdır. Zaten kötü bir gündü , havamda değildim falan. Sonra hayranı olduğum bir aktörün  bulunduğu salona girmeyerek,kapının arkasında durarak ilk bedeviliğimi yaptım. Evet haberim yoktu orada olduğundan. Neyse henüz bunu bilmiyorken , canlı müzik olan bir cafeye gittik sevdiğim bir ablamla. Orada otururken ne oldu peki ? Tam karşımda ki masada sevdiğim kişinin eski sevgilisi oturuyor. Aklıma en çok takılan kişidir kendileri. Neyse bunu da yuttum diyelim. finalde de kardeşim,dostum dediğim, canımın bir parçası olan en yakın arkadaşımla kavga ettik. Bu konuda üzülmemin sebebi ise bana ettiği lafları yutup bir daha onu sevemeyecek olmamdır. Yoksa kavga edip çok kez barıştık. Ama yok.. Gerçekten bu sefer yenilip yutulcak cinsten değildi söyledikleri. Neyse yani öyle. Demem o ki kutup ayısı. Memleketine dön ve beni rahat bırak !