Yalnız Kalma İsteği ve Melankoli

Lise yıllarında çok yakın bir arkadaşım vardı. Ama o kadar yakındık ki 7/24 beraber vakit geçirmek bir kenara dursun resmen mesai bile yapıyorduk . Haftanın 8 günü birlikteydik yani o derece :) Bu dostluğun bir sembolü olsun istedik ve "Best Friends" kolyesi aldık. İkisi birleşince okunuyordu bu yazı. Biz bu kolyeye o kadar inanmıştık ki o kolyeyi çıkartınca aramızın bozulacağını düşünüyorduk. Ama arkadaşım biraz takıntılı olduğu için genelde elbisesine uymadığını söyler ve cüzdanında taşırdı. Bende aksine hiç bir zaman çıkarmazdım. Ama ben kolyeyi ne zaman çıkarsam kesinlikle kavga ederdik aramız bozulurdu. Bilmiyorum kolyeye olan inançtan dolayı bir sorun çıkarma isteği  mi duyuyordum :) Ama hayat şimdi öyle değil ki.. Bir kolyem bile yokken bu dargınlıklar,tripler neden ? 2 senemi harcadığım onca saçma sapan kişilerden geriye bir avuç insan kalmışken bütün bu dertler,tasalar neden ? Neden herkes kendisinin diğerlerinin gönlünde nasıl bir yerde olduğunu bilmiyor ? Neden 2 günlük dünyada bunları yaşıyoruz ? Artık küçükte değiliz ki..  Çok yoruldum ben bu davalardan artık ya.